در حال بارگزاری ...
دوری یا فاصله گذاری اجتماعی یا فاصله گذاری فیزیکی مجموعه اقدامات و رفتارهاییست که برای کنترل آلودگی انجام می شود تا گسترش یک بیماری مسری را متوقف کرده یا سرعت آن را کاهش دهد. هدف از این دوری اجتماعی کاهش احتمال تماس بین افراد آلوده و مبتلا به افرادیست که آلوده نیستند. پس با این کار انتقال بیماری، عوارض و در نهایت مرگ و میر ناشی از آن به حداقل می رسد. (۱)
اکنون دوری اجتماعی (فاصله گذاری)، هنجار جدیدیست که بخاطر شرایط پندمیک ویروس کرونا تجربه می کنیم و مجبور به رعایت آن هستیم تا بتوانیم با استفاده از آداب و دستورالعملهای ایمنی از سلامت خود و اطرافیانمان محافظت نماییم.
اتیکت و آداب دوری اجتماعی به ما یاد می دهد چطور بیرون برویم و در مکانهای مختلف حضور پیدا کنیم، چطور با مهربانی و بخشندگی با دیگران تعامل داشته باشیم و در عین حال چطور محدودیتها و قوانینی که به محافظت از خود و خانواده مان کمک می کنند را رعایت نماییم.
در اینجا ۲۶ اتیکت دوری اجتماعی را می آموزیم تا ضمن حفظ سلامت خود و خانواده، بتوانیم دوست و همسایه خوبی هم باشیم.
برقراری ارتباط بسیار مهم است آنهم وقتی که افراد در حال پذیرش هنجارهای جدیدی در اجتماع باشند. صرفنظر از موقعیتی که در آن قرار داریم، بهترین کاری که می توانیم انجام دهیم این است که از کلام و لحن خود برای انتقال پیام و منظورمان بهره ببریم. وقتی زبان بدن شما نمی تواند پیام شما را منتقل کند یا ممکن است پیام اشتباهی را برساند، اجازه دهید کلامتان، لحن گفتار شما و چشمانتان گویا و رسا باشند.
شما می توانید با فاصله دو متری هم به فردی که از کنار شما می گذرد لبخند بزنید، یا سری برای او تکان دهید. حتی می توانید با رعایت همان فاصله دو متری با دیگران احوالپرسی کنید و جمله ای برای دادن حال بهتر به همسایه و دوست و آشنا بگویید.
ارتباطات در این شرایط نیز مفیدند و به دیگران نشان می دهند که به حضورشان اهمیت داده و به آنها توجه داریم. وقتی این دوری اجتماعی (فاصله گذاری) را به درستی و به شکلی مثبت و دوستانه رعایت کنیم می تواند الگوی خوبی برای افرادی باشد که نمی دانند تفاوت بین دوری و انزوا چیست.
قبل از این در بسیاری از فرهنگهای غربی و بخصوص شرقی عادت داشتیم موقع صحبت کردن با دیگران فاصله ای کمتر از ۱ متر داشته باشیم. اما بخاطر شرایط بحرانی جدید، باید فاصله دو برابری را لحاظ کنیم. چون طبق بررسی کارشناسان جهانی، ویروس کرونا از طریق قطرکهای تنفسی افراد مبتلا، به سایرین منتقل می شود و بیشترین فاصله ای که این قطرکها به هنگام صحبت و دم و بازدم این افراد می توانند پرتاب شوند ۶ فوت یا ۱٫۸ متر است.
پس فاصله ۲ متری داشتن با دیگران یعنی هم می توانید با تن صدای معمولی خود صحبت کنید هم خطر مبتلا شدن خود را کاهش دهید. هر سانتی متر این فاصله برای دوری شما از خطر مفید است هرچند که این فاصله برای سلامت شما کافی نیست و اقدامات دیگری هم باید داشته باشید.
ما هیچوقت نمیدانیم چه کسی آلوده و مبتلا یا چه کسی ناقل است، چون خیلی از علائم در بسیاری از افراد تقریبا قابل رؤیت نیستند.
اگر فردی در خانه شما یا فردی که تماس نزدیکی با او داشته اید، به ویروس کرونا مبتلا شد و علائم آن را نشان داد، خود و هر کسی که در خانه شما هست را قرنطینه نمایید. چون ۲ هفته طول می کشد تا این ویروس به طور کامل خود را نشان دهد. اگر کسی که این علائم را دارد با شما زندگی می کند شما هم ممکن است آلوده باشید اما هنوز علائمش در بدن شما بروز نکرده است.
حتی اگر امروز عالی هستید و فردی در خانه شما مبتلا شده است ممکن است ناخواسته این ویروس را به همکاران و دوستان خود به غریبه ها و هر کسی که نزدیک شما آمده است، منتقل نمایید. قرنطینه کردن خودتان کار سختیست اما بهترین و درست ترین کار این است که سلامت و امنیت دیگران را نسبت به راحتی لحظه ای خود در اولویت قرار دهید. (ضمن اینکه دو هفته نسبت به کل زندگی شما واقعا ناچیز است)
احوالپرسی و تعامل با دیگران اکنون شکل دیگری به خود گرفته است. تقریبا هرگونه تماس با دیگران خارج از منزل توصیه نمی شود. دست تکان دادن، گذاشتن کف دو دست به هم جلوی سینه یا تعظیم کردن، می توانند جایگزینهای خوبی برای این موقعیت باشند وقتی که آن را با کلمات، تماس چشمی، لحن مناسب و حالت چهره و زبان بدن همراه کنیم تا پیام و حس خود را برسانیم.
حالا اگر کسی پیدا شد و دوری اجتماعی و آداب و پروتکلهای آن را رعایت نکرد چه؟
خیلی از افراد به سهو و بر طبق عادت دست خود را برای دست دادن پیش می آورند یا صورت خود را لمس می کنند یا بدون پوشاندن دهانشان سرفه و عطسه می کنند.
اگر با چنین فردی برخورد داشتید، از دست دادن امتناع کنید یا از آغوشی که به روی شما گشوده است دوری کرده و عقب بروید، با گفتن این جمله که
«متشکرم از محبتتون و از دیدنتون خوشحالم اما در حال حاضر باید فاصله ایمن رو رعایت کنیم»
«ممنونم از محبت شما اما با وجودیکه حالم خوبه، دلم نمی خواد خدای نکرده ناقل ویروس به شما باشم. پس برای حفظ سلامتمون باهاتون دست نمیدم».
(یا هر جمله ای که مناسب شرایط آن لحظه هست).
به این روش هم حسن نیت خودمان را به طرف مقابل نشان می دهیم هم حس بهتری از رفتار ما می گیرد تا اینکه بخواهیم بگوییم «عذر می خوام که باهاتون دست نمی دم چون نمیخام کرونا بگیرم»
این رفتار در شرایط کنونی کاملا مناسب است. برای تغییر عادت فقط کافیست چندبار در منزل تمرین و تکرار کنید. تغییر عادت زمانبر است اما با تمرین و یادآوری به خودمان و دیگران می توانیم این عادت جدید را سریعتر شکل دهیم.
و در ابتدای این مسیر عادتسازی اگر می بینید که قرار است فراموشتان شود با یکی از این حالات وارد محل شوید:
دستها پشت سر، روی سینه یا داخل جیب
به طور عادی شاید این شکل از زبان بدن بسته و غیر دوستانه و گاهی بی ادبانه باشد اما در شرایط جدید عین اصول اتیکتیست یعنی احترام، توجه و صداقت، و تا وقتی این پندمیک تمام نشود این شکل از احوالپرسی بخشی از اتیکت و آداب دوری اجتماعی (فاصله گذاری) ما خواهد بود
وقتی دیگران شما را در این حالت از زبان بدن ببینند میلی که از سر عادت برای پیش آوردن دست خود دارند هم کمتر می شود. پس فقط با تماس چشمی، لبخندی زیبا و گرم، کلام دوستانه و محبت آمیز و استفاده از اسامی افراد (در صورت شناختن آنها) با دیگران ارتباط برقرار کنید. این علائم چهره و کلامی به دیگران نشان می دهد که شما گوشه گیر نبوده و از دیگران کناره گیری نمی کنید.
زدن مشتها به همدیگر به جای دست دادن شاید میزان انتشار ویروس را کم کند اما همچنان این امکان را در خود دارد. علاوه برآن، این حرکت در فضای رسمی و تجاری و کسب و کار حرکت رایج و محترمانه ای نیست (اشکال دیگر این حرکت مثل زدن آرنجها به هم و حتی زدن پاها به یکدیگر نیز مناسب فضای رسمی و کاری نیست)
اگر کسی مشتش را برای این حرکت به سمت شما نشانه رفت می توانید از همان ترفند امتناع از دست دادن برای این مورد هم بهره ببرید
در زمانی که هوشیاری و حس خطر مردم در سطح بالایی قرار دارد اغلب ما شروع می کنیم به نظر دادن در مورد رفتار یک غریبه. کاری که در شرایط نرمال و عادی شاید کمتر انجام دهیم.
در شرایط فعلی وقتی از فردی که در قطار، مترو، اتوبوس یا در صف در کنار شما قرار دارد هشداری دریافت می کنید که «جلوی دهانت رو بگیر» یا وقتی مسافری در هواپیما به شما دستمال تعارف می کند یا رفتارهای مشابه دیگر تعجب نمی کنید و به او زل نزده و چشم غره نمی روید، در عوض درک کرده و حتی تشکر می کنید. (البته حواستان باشد اگر شما در حال تعارف چیزی هستید حتما فاصله فیزیکی را حفظ نمایید).
شاید فکر کنید که همه جا پر شده از هشدار اما حقیقت این است که شما نمی دانید افرادی که پیرامون شما قرار دارند در چه شرایطی هستند. نمی دانید در خانه کدامشان یک فرد مسن زندگی می کند، کدام فرد در خانه سالمندان کار می کند یا کدامیک با کودکی زندگی می کند که مشکل خود ایمنی دارد یا خودش با این مشکل روبروست. و هیچ یک از ما نمی دانیم چه کسی مبتلاست و چه کسی بدون هیچ علامتی ناقل ویروس می باشد.
مخلص کلام: شما نمی دانید چرا فردی بیش از حد محتاط است پس (بخاطر رعایت فضای شخصی خود و دیگران هم که شده) به جای غر زدن و شکایت کردن احترام بگذاریم و از هشدار داده شده تشکر کنیم و ایمنی و حفظ سلامت خود و دیگران را در اولویت قرار دهیم.
در شرایط شیوع این بیماری، تماسهای ویدئویی بهترین جایگزین برای جلسات حضوری هستند. از منظر اتیکت، بهترین جلسات معمولا جلساتی هستند که به شکل حضوری برگزار می شوند چون پیوندها و روابط سریعتر اتفاق می افتند. اما در شرایط بحرانی کنونی، که می دانیم انتشار و شیوع ویروس با حضور افراد سریعتر و بیشتر خواهد شد، این جلسات را می توانیم به صورت تماسهای ویدئویی برگزار نماییم. البته مادامیکه بتوانیم سیگنال خوبی برای انتقال تصاویر داشته باشیم.
بجای دستمال پارچه ای، بهتر است دستمال کاغذی و یک کیسه زیپدار همراه خود داشته باشید. چرا دستمال کاغذی بهتر است؟ چون بعد از استفاده آن را دور می اندازیم اما هر بار که دستمال پارچه ای را بر میداریم مجددا خود را در معرض میکروبهای روی آن قرار می دهیم.
اما برای دستمال کاغذی بهتر است که یک کیسه زیپ دار (مثل زیپ کیپ) همراه خود داشته باشیم و هربار که از دستمالی استفاده کردیم آن را داخل آن کیسه قرار داده و زیپش را ببندیم. وقتی هم به خانه برگشتیم آن کیسه را داخل زباله بیاندازیم بدون اینکه کسی با آنها تماسی داشته باشد.
اگر برای شما ممکن است که موقع استفاده از دستمال از یک دست خود فقط استفاده نمایید خیلی بهتر است و برای اینکار از دست غیر غالب خود استفاده کنید.
هربار هم که از دستمال استفاده کردید دستان خود را بشویید.
مرتب و به خوبی دستهای خود را بشویید. بله می دانم که میلیونها بار این جمله را در این مدت شنیده اید اما این راه فعلا موثرترین راهیست که برای پیشگیری تشخیص داده شده است.
از پایه ای ترین اتیکت و آدابی که از قدیم الایام توصیه می شده است- چه در فرهنگها و چه در مذاهب به ویژه مذهب اسلام- همین توصیه های بهداشتیست که برای حفظ ایمنی و سلامتی نسلها ارائه شده اند و در شرایط فعلی لزوم آن را برای حفظ سلامت و بهداشت عمومی و فردی بیشتر درک می کنیم:
انواع و اقسام کلیپهای آموزشی برای شستن صحیح دستها در فضای مجازی پخش شده است. کلیپ زیر به شما نشان می دهد که شستن دستها به شکل معمول کجاها را تمیز می کند و چطور دستهای خود را بشوییم تا همه نقاط آن تمیز و ضدعفونی شوند.
پس فراموش نکنید که میکروبها زیر ناخنها و پشت انگشتر و حلقه های شما پنهان می شوند. به این مناطق هنگام شستشو توجه ویژه داشته باشید.
از بچگی به اشتباه به ما گفتند که موقع سرفه یا عطسه کردن دهان خود را با هر دو دست بپوشانیم (به ویژه نسلی که بیش از ۳۵ سال سن دارند)
اما شاید بتوانیم بگوییم این بدترین توصیه ای بود که یاد گرفتیم و انجام می دادیم چون قسمت حیاتی و مهم آن را فراموش کردند گوشزد نمایند و آن چیزی نبود جز دستمال گذاشتن در دستان و سپس گرفتن جلوی دهان موقع عطسه و سرفه کردن.
اکنون ۳ راه بهتر برای مدیریت این موقعیت وجود دارد، فقط یادتان باشد که عطسه و سرفه داخل یک دستمال همیشه بهترین انتخاب است. و این سه راه فقط نسخه های جایگزین برای مواقعیست که بدون دستمال گیر می کنید:
دست چپتان (اگر چپ دست هستید دست راستتان) را مثل یک مشت بگیرید طوری که شست و انگشت اشاره به همدیگر رسیده باشند و سپس سرفه و عطسه خود را داخل توپی مشتتان رها کنید.
چرا دست چپ؟ چون دستیست که کمتر از آن برای برداشتن و دست به دست کردن چیزی به دیگران استفاده می کنید.
حتما موقع اینکار سرتان را به سمت شانه خود بچرخانید و به سمت روبروی خود و هرچیزی که آنجا قرار دارد- کتاب، غذا، کنترل تلویزیون و غیره- سرفه و عطسه نکنید.
همچنین سمت درستی را انتخاب کنید. اگر کسی سمت راست شما نبود برای سرفه و عطسه سرتان را به سمت شانه راست بچرخانید و بالعکس.
حتما دستی که غیر غالب هست برای عطسه و سرفه استفاده کنید و بعد از آن عذرخواهی کرده و برای شستن دستهای خود بروید.
آرنج خود را خم کرده و داخل گودی آن عطسه و سرفه کنید. نکته منفی این روش این است که در این روش هیچوقت به اندازه کافی بینی و دهان خود را به گودی آرنج خود نزدیک نمی کنید تا همه میکروبها را بگیرد.
ضمن اینکه بعد از آن حالا همه میکروبها روی بازو و آرنج شما جمع هستند – و اگر تصادفا به کسی یا چیزی برخورد کنید، میکروبها را به آنها منتقل می نمایید.
به راحتی یقه خود را گرفته و تا روی دهان و صورت خود بالا بیاورید و سپس سرفه و عطسه کنید. با این کار میکروبها را داخل پیراهن خود نگه داشته و از انتشار قطرات عطسه و سرفه ای که ممکن است آلوده باشد در هوای اطراف و به دیگران، جلوگیری می نمایید. این بهترین راهیست که می توانیم بخاطر سپرده و به کودکان خود نیز آموزش دهیم.
(نکته: این روش شاید برای پیراهن مردانه و دکمه دار سخت باشد اما برای سایر پیراهنها و بلوزها و لباسهای زنانه امکان پذیر است)
اما مجدداً تاکید می کنم این سه روش برای وقتیست که گیر کرده و هیچ دستمالی در اختیار ندارید! (۴)
هرچقدر بر روی این موضوع در شرایط کنونی تاکید کنیم کم است. در زمان غیر عادی بسر می بریم و این ویروس جنبه های زیادی از زندگی همه ما را تحت تاثیر خود قرار داده است. حتی ممکن است موضوعی که زندگی یک نفر را تهدید می کند از خود ویروس بدتر باشد. احترام به مردم و شرایطشان بسیار مهم است نه اینکه نگرانیهایشان را نادیده بگیریم یا ترس آنها را به سمتی بکشانیم که لازم نیست.
ما خیلی خوشبختیم که راههای زیادی برای برقراری ارتباط با همدیگر داریم تا بتوانیم از این بحران به سلامتی عبور کنیم اما تنهایی و اضطراب دو نگرانی بزرگی هستند که در شرایط فعلی با آن روبرو هستیم چون هنوز نمی دانیم چقدر قرار است این دوری اجتماعی و فیزیکی را تحمل کنیم. حواستان به همدیگر باشد. با هم صبور و مهربان باشید. به یکدیگر گوش بدهید و به هم احترام بگذارید. اینها نگرشها و رفتارهایی هستند که به ما کمک می کنند از این بحران عبور کنیم.
این کارها هزینه ای ندارند اما تفاوت و تاثیر چشمگیری می توانند ایجاد نمایند. (۳)
اگر فردی از نزدیکان یا فامیل را می شناسید که آنفولانزا گرفته است،برای او یک همسایه خوب باشید. می توانید به او پیشنهاد دهید که مواد خوراکی مورد نیازش را تهیه می کنید، یک غذای خانگی برایش درست می کنید یا یک غذای بیرون بر از رستوران برایش سفارش می دهید.
وقتی بیمار هستیم تغذیه اهمیت دوچندانی پیدا می کند اما این زمان درست وقتیست که نه می توانیم و نه باید از خانه خارج شویم از طرف دیگر هم انرژی پخت و پز کردن را نداریم. مجبور نیستید خود را در معرض میکروب و ویروس قرار دهید. از قبل زمانی را مشخص کنید که به دم خانه اش می روید، وقتی رسیدید پیام بزنید یا تماس بگیرید و سپس غذا را پشت در بگذارید. آنها هم به محضی که شما غذا را گذاشته و رفتید آن را بر می دارند بدون اینکه هیچ تماسی بین شما باشد.
اگر قرنطینه اعلام شد و در محل و شهر شما قرنطینه خانگی برقرار شد (مثل الان) با افرادی که می دانید هیچ دوست و فامیل نزدیکی ندارند تماس بگیرید و حالشان را جویا شوید.
اگر مریض شدند کمکی ندارند شما می توانید عملا به امید آنها تبدیل شوید.
اگر کسی نداند به کمک نیاز دارید هیچ کس به شما کمک نخواهد کرد.
اگر شما یا خانواده شما قرنطینه هستند و به کمک نیز دارید از طریق شبکه های اجتماعی موقعیت، شرایط و نیازهای خود را به آنها بگویید. اغلب مردم وقتی بدانند چطوری می توانند کمک کنند دوست دارند شما را یاری نمایند.
با استفاده از روش تماس شماره ۱۱ به هرکسی که بیمار است کمک کنید ساعات بیداریش را روی چیزی بغیر از بیماری متمرکز شود.
برای این کار می توانید چند مجله، یک رمان سبک، یک شیشه لاک ناخن، یک کتاب جدول ساده، یک کتاب رنگ آمیزی بزرگسالان و یک جعبه مداد رنگی یا لیستی از نمایشها و فیلمهای تلویزیونی مورد علاقه تان تهیه کنید و به فرد بدهید.
وقتی کسی بدون انرژی در تخت بیفتد این فعالیتهای مغزی به او کمک می کند که توجهش از درد فیزیکی به کاری لذت بخش پرت شود بدون اینکه انرژی زیادی هدر بدهد.
برنامه ای برای فرد بیمار بریزید تا کارهایی در آینده انجام دهد.
وقتی بیمار هستیم در لحظه اکنون گیر می کنیم. اینکه فکر کنیم هیچ وقت قرار نیست خوب شویم طبیعیست. شما می توانید با برنامه ریزی های آزمایشی (برای زمانی که فرد خوب می شود) به دوست بیمار خود یا عزیزی که بیمار است کمک کنید. مثلا بگویید «رضا/مریم به محضی که بهتر شدی میریم رستوران جدیده که خیلی دلت می خواست بری» یا بگویید «بریم پارک ملت یه قهوه مشتی از کافی شاپش بگیریم و توی پارک صفا کنیم» هرچیزی که فرد بیمار از انجامش لذت می برد برای برنامه ریزی کردن عالیست.
اجازه ندهید دوری اجتماعی به انزوای اجتماعی برای شما یا دیگران تبدیل شود. رسانه ها بسرعت و به طور گسترده در مورد نشستن در خانه و دور ماندن از هم و کارهایی که باید برای حفظ سلامت خود و دیگران انجام دهیم و نباید، صحبت می کنند. اما می توانیم با جایگزین کردن «دوری فیزیکی» بجای دوری اجتماعی بار روانی این موضوع را کمتر نماییم. چون در عین اینکه به دور ماندن فیزیکی از هم نیاز داریم تا فاصله ایمن حفظ شده و میزان شیوع را کاهش دهیم، اما با وجود زندگی در عصر دیجیتال و امکاناتی که به لطف آن در اختیارمان هست نیازی نداریم که خود را از لحاظ اجتماعی منزوی کنیم.
نرم افزارهای Zoom, Skype, Whatsapp, Googlehangouts, Facetime, Discord, و … ساده ترین ابزارها برای منزوی نکردن خودمان هست.
حتی افرادی که سالخورده هستند هم می توانند خودشان آنها را دانلود کرده و از آن استفاده نمایند. شما هم می توانید با آنها تماس گرفته و روش دانلود و نصب آن را به آنها یاد دهید. وقتی که دیده و شنیده شویم دیگر احساس منزوی شدن نمی کنیم چون منزوی نیستیم. (۴)
آداب و اتیکت رفتاری برای فضای آنلاین هم کاربرد دارد. درست است که در فضای آنلاین دیگر دست دادن و در آغوش گرفتنی وجود ندارد، اما اصول اتیکتی پایه همچنان پابرجاست.
همانطور که گفتیم فاصله دوری اجتماعی اکنون یعنی رعایت فاصله ۲ متر بین افراد. پس اگر کسی پشت سر شما و نزدیک به شما قرار گرفت، فقط کافیست بگویید « لطفا دو قدم عقبتر بایستید»
شاید موقع دویدن بخاطر سرعتی که دارید و مدت زمان چند ثانیه ای که از کنار دیگران عبور می کنید شانس انتقال ویروس به شما کم باشد اما افرادی که پیاده روی می کنند یا می دوند معمولا یک رفتار ناپسند دارند که در شرایط فعلی می تواند تهدید آمیز باشد، آن هم تف کردن در مسیر است. تف کردن بزاقیست که از دهان شما پرتاب می شود اما می تواند حاوی اخلاط ریه و حنجره شما نیز باشد.
پس به هیچ عنوان در مسیر دویدن تف نکنید،خلط نیاندازید و بینی خود را تخلیه ننمایید. مخصوصا وقتی کسی دور و بر شماست. (۲)
بهتر است این کار را در منزل انجام دهید اما اگر به هر دلیلی برایتان مقدور نیست سعی کنید در محله خودتان پیاده روی کنید و در مکانهایی که می توان بدون ماشین یا وسایل نقلیه عمومی به آن دسترسی داشت.
از اماکن شلوغ بپرهیزید من جمله پارکهای شلوغ و معروف، مناطق زیبا و سواحل و فاصله ۲ متری را به هر شکلی از دیگران حفظ کنید. ضمنا از دست زدن به گیتها و حصارها جدا خودداری نمایید. اگر مجبور شدید بلافاصله دستان خود را با ژل یا پدهای آنتی باکتریال تمیز کنید و به محضی که توانستید دستان خود را بشویید
اگر اضطراب دارید و می خواهید برای کاهش این اضطراب از خانه بیرون آمده و پیاده روی کنید، نیازی نیست از دیگران بخواهید از سر راه شما کنار بروند. چون ممکن است تنش اضافه ای برای شما بدنبال داشته باشد. فقط فاصله خود را حفظ کنید و مسیر خود را بدون برخورد طی کنید
آگاهی و توجه در این شرایط یک امر کلیدیست.
اگر متوجه شدید که پشت فردی رسیدید که سرعت حرکت و قدم برداشتن آهسته ای دارد، و فاصله ایمن ۲ متری بین شما وجود ندارد شما سرعت خود را کم کنید. اگر خیلی به کسی نزدیک شدید یک قدم به عقب بردارید تا فضای کافی بین شما باشد. حبابی را تصور کنید که به اندازه دو متر دور تا دور شما را احاطه کرده است و هرکاری می توانید انجام می دهید تا دیگران را بیرون از آن نگه دارید.
البته، با مهربانی و رفتار دوستانه. یک لبخند، یک حرکت دست به نشانه دوری یا یک جمله «ببخشید» می تواند این روزها برای حفظ این فاصله موثر باشند.
سعی کنید به هیچ چیز دست نزنید. این ویروس تا چندین روز بر روی اشیا زنده می ماند. کافیست لحظه ای تامل کنیم و ببینیم سطوح اماکن و فضاهای عمومی چقدر مرتب مورد لمس افراد مبتلا یا ناقل قرار می گیرند وچقدر می توانند بر روی شیوع این بیماری موثر باشند. آن وقت سعی می کنیم به هیچ چیز دست نزنیم.
وسایل بازی پارکها، مترو و قطار و سایر وسایل نقلیه عمومی، حصارها، علائم و سطلهای زباله، سرویسهای بهداشتی عمومی. پس وقتی مجبورید بیرون از منزل بروید تا جایی که برایتان مقدور است دستانتان را چسبیده به خود نگه دارید. ضمنا در اولین مکانی که توانستید دستهایتان را بشویید و بعد به خانه برگردید. (با آب و صابون یا پدها و ژلهای ضدعفونی کننده)
در مورد دستکش هم اگر پوشیدن آن حس اطمینان به شما می دهد حتما این کار را انجام دهید. (۵)
طبق گفته اپیدمیولوژیستهای بیماریهای عفونی، این صفحات جای بسیار خوبی برای انتقال ویروس و باکتری هستند که از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند.
اکنون دیگر جای خجالت کشیدن برای انجام کارهایی که باید انجام می دادیم و قبلا از انجام آنها خجالت می کشیدیم نیست. شستن دستها جلوی دیگران قبل و بعد از دست زدن به دستگیره ها و صفحات نمایش لمسی کاملاً درست بوده و باید انجام شود. این یک پیام کلیدی برای مردم است تا این کار را انجام دهند.
همانطور که بارها هشدار داده اند از برگزاری هرگونه تجمع و دورهمی بپرهیزید، مخصوصا اگر در این دور همی نمی شود فاصله ۲ متری را حفظ کرد. با وجودیکه به نظر می رسد این کار در پارک قابل انجام است اما بهتر است ریسک آن را به جان نخرید. به جای اینکار سعی کنید هر گونه جلسه، تجمع یا دورهمی را به صورت آنلاین و ابزارهای مختلف تکنولوژی که اکنون در دسترس دارید انجام دهید
اگه نمی توانید فاصله اجتماعی گفته شده را حفظ کنید، اصلا از منزل بیرون نروید. افراد از شرکت در فعالیتهای بیرون از منزل که امکان رعایت فاصله ایمن را ندارند به شدت برحذر داشته می شوند. چون هرچقدر هم دستان خود را بشویید و فوق العاده مراقب هم باشید اگر نتوانید این فاصله را با دیگران حفظ کنید تاثیر مراقبتهای دیگر شما به شدت کاسته شده و در معرض ابتلا قرار می گیرید. پس اگر نمی توانید اصلا از خانه بیرون نروید.
این ویروس این روزها تنها چیزیست که در مورد آن صحبت می شود. شاید ترسناک باشد و خلاصی از آن کار آسانی به نظر نرسد اما این نیز می گذرد و تمام خواهد شد. تمام بدیها روزی به پایان می رسند.
اگر بیش از حد نگران هستید از اخبار دوری کنید و خود را مشغول پروژه ای کنید که مدتی به عقب انداخته بودید، کمد لباس و لوازمی که می خواستید را مرتب کنید، یک کتاب جدید بخوانید.
هرکاری انجام دهید به جز تماشای اخبار. ترسهای ما می توانند انرژی ما را تحلیل برده و به استرس بیشتر و نهایتا ضعیف شدن سیستم ایمنی بدنمان کمک کنند. در این شرایط مهمترین چیز حفظ آرامش و تقویت سیستم ایمنی بدن ماست پس هرچیزی که باعث مختل شدن این جریان می شود را از خود دور نمایید.
ضمن اینکه پیگیری مداوم اخبار و آمارهای مبتلایان و فوتیها به تدریج شما را به اعتیادی مضر برای پیگیری کردن خبرهای بد مبتلا می سازد
البته شما می توانید باخبر باشید اما زمان خواندن و شنیدن اخبار خود را به حداکثر ۲۰ دقیقه در روز محدود نمایید. این زمان برای اطلاع از اخبار زیاد هم هست ضمن اینکه این محدودیت باعث می شود کل روز خود را متوجه اخبار نبوده و روزتان را خراب ننمایید. پس ۱۰ دقیقه صبح و ۱۰ دقیقه شب کافیست تا از اخبار کلی روز مطلع شوید.
بقیه روز خود را به انجام کاری که قبل از شنیدن نام کرونا به آن مشغول بودید بگذرانید.
همانطور که می خواهیم به حس جدید و عجیب دوری اجتماعی (فاصله گذاری) عادت کنیم، به یاد داشته باشید که ادب و احترام همان چیزیست که جامعه را درست و موثر می سازد. قبلا این ادب و احترام را با رفتارهایی مثل دست دادن نشان می دادیم اما اکنون توجه و احترام خود به سلامتی همدیگر را با دست ندادن نشان می دهیم.
اتیکت و آداب معاشرت سنگ بنای تعاملات اجتماعیست و آنچه ما از آن یاد می گیریم این است که :
فاصله چندان اهمیتی ندارد. چیزی که ما را به هم نزدیکتر می سازد، توجه و مراقبتیست که نسبت به هم نشان می دهیم.
خیلی زود زمانی می رسد که از شر این ویروس هم مثل سارس و آنفولانزاهای مختلف خلاص می شویم و این ویروس هم به تاریخ می پیوندد انشالله. 🙏🏻برای سلامتی سریع همه مردم زمین و رسیدن آن روز دعا کنیم.🙏🏻
منابع:
من یک عشق تدریس و آموزش دادنم که همیشه از خدا خواستم شغلی بهم بده که از شدت علاقه و لذت گذر زمان رو توش نفهمم و الان مواقعی که آموزش میدم و سر کلاس هستم دقیقاً همین حال رو دارم. در این سایت در کنار شما هستم تا با هم اتیکت، آداب معاشرت و رفتار حرفه ای رو یاد بگیریم تا بتونیم روابط بهتر و موثرتری با سایرین ایجاد کنیم، سریعتر به موفقیت برسیم و در نهایت دنیای بهتر و زیباتری برای خودمون و دیگران بسازیم. پس با ما درخشان باشید.
گروه مراقبه "درون را دریاب" - VIP تومان430,000
کودک خوش آداب - دوره پیشرفته اتیکت کودکان تومان2,100,000
کلوب خوش اتیکتها تومان780,000
نوجوان خوش آداب - دوره مقدماتی اتیکت نوجوانان تومان1,100,000
کودک خوش آداب - دوره مقدماتی اتیکت کودکان تومان690,000
سلام استاد وقتتون بخیر ،امیدوارم حالتون خوب باشه
ایا استاد اگر کارهایی که شما گفتین رو انجام بدیم اداب معاشرت رو درست یاد گرفته ایم و رعایت کرده ایم
ایا مناسب هست این رفتار؟
سلام جناب آقای کارگر گرامی
سپاسگزارم انشالله شما هم در سلامت کامل باشید
در زمینه این بیماری و بیماریهای پندمیک مشابه، در صورتیکه که نکات ذکر شده رو رعایت کنید، بله تا حد زیادی آداب اجتماعی ش رعایت شده.
اما باز هم اگر مورد خاصی برای شما سوال شده می تونید مطرح کنید تا پاسخ کاملتری خدمت شما ارائه بشه