ارتباط بیمار محور می تواند از چندین جنبه رابطه پزشک بیمار را تحت تاثیر قرار دهد، از جمله افشای اطلاعات مربوط به بیماری و پیروی از توصیه های پزشکی.

پزشکی بر اساس اتیکت شامل استراتژیهای ارتباطی ساده ی بیمار محوریست که حرفه ای گری و احترام به بیماران را نشان می دهند.

دکتر لئونارد اس فِلدمن می گوید:«تحقیقات نشان می دهد که بیماران، پزشکانی را ترجیح می دهند که رفتارهای پزشکی مبتنی بر اتیکت و اخلاقیات را نشان می دهند،

مخصوصا آن دسته از پزشکانی که جلوی بیمار نشسته و خودشان را معرفی می کنند» اما، اطلاعات زیادی در مورد اینکه آیا پزشکان در حال آموزش،

در واقع از چنین رفتارهای کاربردی و ساده ای بهره می برند یا نه، در دست نیست.

نگاهی عمیقتر

در تحقیقی که در مجله Hospital Medicine منتشر شد، دکتر فلدمن و همکارانش تلاش کردند تا بفهمند آیا رفتارهای ارتباطی مبتنی بر اتیکت توسط انترن ها در دوران بستری بیمار در بیمارستان اجرا می شوند یا نه.

ناظران آموزش دیده، ۲۹ انترن داخلی را در اولین سال پس از فارغ التحصیلی در بیمارستان جانز هاپکینز و دانشگاه مرکز پزشکی مریلند به مدت ۳ هفته دنبال و مشاهده کردند.

آنها ۷۳۲ مواجهه با بیمار بستری را مشاهده و با استفاده از یک اپلیکیشن آیپد تاچ ثبت کردند که آیا انترنهای تحت بررسی، ۵ استراتژی کلیدی زیر را در ارتباط مبتنی بر اتیکت به کار گرفته اند یا خیر:

1. معرفی خود
2. توضیح نقش خود در مراقبت های پزشکی بیمار
3. لمس بیمار
4. پرسیدن سوالات پایان باز
5. نشستن کنار بیمار

طبق یافته های که بدست آمد، این انترنها در ۶۵٪ از ویزیتهای خود بیماران را لمس کردند- یا برای معاینه یا دست دادن یا یک لمس آرام و همدلانه- و در ۷۵٪ از زمان تعامل خود با بیماران از آنها سوالات پایان باز پرسیدند.

با این حال، فقط در ۴۰٪ از موارد خود را معرفی نمودند، نقششان را فقط در ۳۷٪ موارد به بیمار توضیح دادند و تنها در ۹٪ ویزیت های خود کنار بیمار نشستند.

افراد مورد مطالعه تمام پنج رفتار ارتباطی مبتنی بر اتیکت را فقط در ۴٪ از کل ویزیتهای خود انجام دادند. و احتمال اینکه انترنها خود را در اولین ملاقات به بیمار معرفی کنند کمی بیشتر از ملاقات بعدی بود.

در تحقیق بعدی که ۶ ماه بعد از تحقیق مشاهده ای قبلی انجام شد، محققین ۹ انترن از ۱۰ انترن بیمارستان جانز هاپکینز را مورد بررسی قرار دادند.

از آنها پرسیده شد که فکر می کنند چند مرتبه از این پنج استراتژی ارتباطی استفاده کرده اند؟

انترنها چنین پاسخ دادند که در ۸۰٪ موارد خودشان را به بیماران معرفی کرده و نقششان را توضیح داده اند و در ۵۸٪ موارد کنار بیمار نشسته اند، اما این درصدها بسیار بیشتر از عملکرد انترنهای مورد بررسی بود.

مفاهیم مهم

یکی از دلایلی که رفتارهای ارتباطی بر پایه اتیکت معمولاً اجرا نمی شود این است که شاید متخصصین بیمارستان و سایر پزشکانی که انترنها را آموزش می دهند نتوانستند خود از این رفتارها استفاده کنند.

به گفته دکتر فلدمن، تحقیقات قبلی نشان می دهد که بسیاری از پزشکانی که دیگران را آموزش می دهند خود را به بیماران معرفی نمی کنند، نقششان را توضیح نمی دهند یا کنار بیمار ننشسته و با او صحبت نمی کنند.

وی معتقد است «ارتباط مبتنی بر قواعد پایه اتیکتی، موجب نتایج بهبود متفاوتی در بیمار خواهد شد اما به نظر نمی رسد که این استراتژیها به اندازه ای استفاده شود که باید.

این استراتژیهای ارتباطی برای بیمار مهم است ضمن اینکه به کار گرفتن آنها هم نسبتاً ساده می باشد.

بیماران نباید شوکه شوند وقتی پزشکشان کنار آنها نشسته و خود را معرفی می کند -یه عبارت دیگر این ارتباط نباید اینقدر بلا استفاده بماند که موقع انجامش باعث شوکه شدن بیمار شود- این بخش مهمی از پزشک بودن است.»

داده های ناشی از تحقیق دکتر فلدمن نشان می دهد که برداشت و درک بسیاری از کارورزان درمانی و پزشکی از مواجهه با بیمار با آنچه در واقعیت رخ می دهد مطابقت ندارد.

دکتر فلدمن می گوید «برای بهبود ارتباط ما با بیماران تلاش لازم است». تحقیقی دیگر نشان می دهد که ۱۰٪ از بیماران می توانند پزشکی را نام برده که در بیمارستان به آنها توجه نشان داده است.

وقتی نتوان ارتباط پزشک – بیمار را برقرار کرد در روند مراقبت های تکمیلی بعدی خدشه وارد خواهد شد

اقدامات ساده

دکتر فلدمن می گوید چند اصلاح در ارتباطات انترن-بیمار می تواند کل تجربه بیمار را در مدت زمان بستری در یک بیمارستان بهبود ببخشد.

وی گفت: «بیمارستانها و مدیران برنامه آموزشی می توانند گام های ساده ای برای بهبود و اصلاحات قابل توجه بردارند.

مثلاً می توانند صندلی ها و عکس هایی از تیم مراقبتی در اتاق بیمار قرار داده و درس هایی را برای ارتباط مبتنی بر اتیکت در سرفصل آموزشی خود بگذارند.

وقتی انترنها را به هنگام ویزیت داخل اتاق بیمار می برم، به همه می گویم خود را به بیمار معرفی کنند. حتی اگر احتمال دارد بیمار همه را به خاطرش نسپارد، این کار ارتباط بهتری خواهد ساخت.

پزشکانی که انترنها را آموزش می دهند باید خود را به عنوان الگویی برای رفتارهای ارتباطی مناسب بدانند.»

پذیرش در بیمارستان، یک زمان آسیب پذیری برای بیماران است، اما دکتر فلدمن می گوید رویکرد برقراری ارتباط مبتنی بر قواعد پایه اتیکتی می تواند بیماران را آرام کرده و احساس امنیت بیشتری به آنها بدهد.

«گرچه انترنها اغلب معتقدند رفتارهای ارتباطی مبتنی بر اتیکت را انجام می دهند، اما در واقع کمتر کسی آنها را اجرا می کند.

ما باید استفاده از این استراتژی های ارتباطی مبتنی بر اتیکت را تقویت نماییم تا تجربه بیمارستان برای بیماران ترس و هراس کمتری داشته باشد.»

منابع:

Block L, Hutzler L, Habicht R, et al. Do internal medicine interns practice etiquette-based communication? A critical look at the inpatient encounter. J Hosp Med. 2013 Oct 12 [Epub ahead of print]. Available at: http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/jhm.2092/abstract.

Tackett S, Tad-y D, Rios R, Kisuule F, Wright S. Appraising the practice of etiquette-based medicine in the inpatient setting. J Gen Intern Med. 2013; 28:908-913.

Wilson BE. Performance-based assessment of internal medicine interns: evaluation of baseline clinical and communication skills. Acad Med. 2002; 77:1158.

Kahn MW. Etiquette-based medicine. N Engl J Med. 2008;358:1988-1989.