2 نظر

1. تو یه جمعی داشتیم صحبت میکردیم بحث کشیده به غیبت و من از یه شنونده ی فعال سوییچ کردم به فردی که حواسش به بحث نیست تا با زبان بدنم نشون داده باشم که بحث برام جذابیتی نداره و از بحث فاصله گرفتم، تا ازم سوالی درمورد اون سوژه ی غیبت پرسیدن من خودم رو زدم به نشنیدن، بعد که سرم رو از گوشیم بالا آوردم در نهایت احترام و خونسردی گفتم ببخشید من دیدم راجع به فلانی که تو جمع نیست دارین صحبت میکنین( با یه لحن شوخی و یه کم چاشنی لبخند) با خودم گفتم خدارو خوش نمیاد چیزی نگم بهتره.
   تو تئوری بازیها میگه جمعی که این بحثها توش پیش میاد کودک گرداننده ی بازیه و سوییچ شدن به والد میتونه انگشت نما کنه فرد رو برای همین بهتره کودک گونه یاریشون کرد یا بالغ گونه سکوت کرد.
   اما جایی که ببینم به باورها یا اعتقاداتم داره توهین میشه بدون نشون دادن عصبانیت وخشم و با خونسردی از مورد یک که عنوان کردین استفاده میکنم و با مشخص کردن هدفم و زمانیکه فرد مکثی داره با فاصله گرفتن از گوینده و گفتن یه جمله که ” آدم بهتره برای شوخیا هم خط قرمز داشته باشه” جمع رو ترک میکنم

   پاسخ

   1. چه خوب
      ممنونم از نکته آموزنده ای که درمورد کودک و بالغ در اینطور بحثها فرمودید
      متشکرم از همراهی ارزشمندتون 🙂

      پاسخ