مودب و خوشرو بودن، روشی است برای قدردانیِ حضور دیگران در حریم خود.

زمانی که در کریدور شرکت به یک همکار می رسید، احتمالاً می گویید: “سلام. خوبین؟”

این احوالپرسی دعوت به مکالمه نیست. گواه آن اینکه هیچ کدامتان نمی ایستید. وقتی از کنارتان عبور می کند او هم می گوید: “عالی! شما خوبین؟”

و پاسخ او نشان پایان این تبادل است.

چه موقع بایستیم و گفتگو کنیم

محل کار ممکن است محیطی شلوغ باشد. اگر به فردی برخورد کردید که باید با او گفتگو کنید، بجای گفتن عبارات معمول مثل “سلام خوبی؟” به سادگی بگویید: “سلام علی/آقای رضوی، یک دقیقه وقت داری در مورد قرارداد …. با هم صحبت کنیم؟ سوالی در مورد اون برام پیش اومده.”

سپس علی/آقای رضوی ایستاده و با شما گفتگو می کند، یا از شما می خواهد به دفترش بروید، یا زمان دیگری را برای صحبت پیشنهاد می دهد.

با این حال، اگر با کسی مواجه شدید که گفت: ” سلام، خوبی؟” و ایستاد، یعنی با این حرکت به شما می گوید که بایستید و برای لحظه ای گفتگو کنید. حتی اگر وقت ندارید، برای لحظه ای بایستید و با ادب و خوشرویی برخورد کنید نه اینکه به راه خود ادامه دهید.

خوشرویی در برخوردهای چندبار در روز

زمانی که خارج از دفتر خود می روید و مدام در حال رفت و آمد به آن هستید ممکن است در طول روز چندبار با یک نفر برخورد داشته باشید.

آیا هربار لازم است که این روند را اجرا نمایید؟ نه لزوماً

بعد از بار اول، که همانند مثال بالا رفتار کردید، می توانید در دفعات بعدی که از کنار آن شخص عبور می کنید فقط لبخندی زده و سری تکان دهید. این حرکت ساده خوشرویی و ادب شما را به افراد نشان می دهد بدون اینکه مجبور باشید همان روند گفتگو را تکرار نمایید.
شاید هم بخواهید به هنگام عبور از کنار شخص، با یک جمله با مزه یا یک جوک کوتاه لبخندی به لب او بیاورید.

احترام ساده

هنر خوشرو بودن دشوار نیست. مثل اغلب روشهای ادب و احترام، تنها به این نیاز دارد که به دیگران و موقعیتهای اطراف خود توجه نمایید.

اما این کار (یعنی توجه و احترام به حضور شخصی دیگر در مجاورت خود)، باعث می شود حس خاص بودن به دیگران بدهید. و با مهربانی و احترام خود بر روی دیگران اثر بگذارید.

این بنای “خوبی کردن” است که هر شغل، جامعه یا محیطی را به مکان بهتری برای زیستن و بودن تبدیل می نماید.

منبع: کندیس اسمیت اتیکت