“رفتار، آگاهانه حساس بودن نسبت به احساسات دیگران است. اگر شما این آگاهی را دارید، پس رفتار خوبی دارید، چه  اهمیتی دارد که از چه چنگالی استفاده می کنید.”

 امیلی پُست

تعریف اتیکت:

  1. (جامعه شناسی) آداب یا قوانینی که بر رفتار حاکم بوده و در جامعه یا زندگی کاری درست یا قابل قبول محسوب می شوند
  2. (جامعه شناسی) آیین نامه قراردادی اما نانوشته ای که اعضای هر حرفه یا گروه خاصی از آنها پیروی می کنند

دیشکنری انگلیسی کولینز

اتیکت یک قانون رفتاری است که انتظارات جامعه در مورد رفتار اجتماعی را بر طبق هنجارهای قراردادی معاصر در یک اجتماع، طبقه اجتماعی، یا گروه نشان می دهد. کلمه فرانسوی étiquette برای اولین بار حدود سال ۱۷۵۰ وارد زبان انگلیسی شد.

       دیکشنری انگلیسی آکسفورد

ریشه واژه اتیکت

اتیکت در ابتدا برای هشدار «وارد چمن نشوید» مورد استفاده قرار می گرفت.

وقتی باغبان لویی چهاردهم در کاخ ورسای فهمید که درباریان وارد چمنها و باغی می شوند که او بسیار برای آن زحمت کشیده، علائم، یا اتیکت هایی را برای هشدار به آنها در کل باغ نصب کرد

اما دوکها و دوشسها توجهی به آن علائم نداشتند و باز کار خود را انجام می دادند. تا اینکه باغبان دست به دامن پادشاه شد و از او خواست تا چاره ای برای این موضوع بیاندیشد.

پادشاه هم قانونی وضع کرد و دستور داد هیچ کس حق ندارد از مرز و حدود اتیکت ها عبور نماید.

بعدها معنای اتیکت به بلیط هایی که برای درباریان صادر می شد و قواعد و قوانینی بر روی آنها درج شده بود گسترش پیدا کرد

اینکه کجا بایستند و چه کاری انجام دهند، و به مرور بلیطهای ورود به مهمانی ها هم به آن اضافه شد.

آیا اتیکت ثابت است؟

مثل زبان، تغییر و تحول اتیکت هم ادامه دارد اما از طرفی می توان اتیکت را باز هم به معنای «وارد چمن نشوید/keep off the grass» دانست.

چون این عبارت مفهوم دیگری هم می تواند داشته باشد یعنی از علفهای (هرز) دور بمانید.

وقتی ما خود را داخل مرزهای منعطف اتیکت حفظ می کنیم به روابط و ارتباطات خود شانس رشد کردن می دهیم، به خودمان شانس رشد کردن می دهیم

یعنی اجازه نمی دهیم علفهای هرز جلوی رشد ما را بگیرند

و بهتر می توانیم خودمان را با اعتماد بنفس و قدرت در تمام حیطه های زندگی حرفه ای و شخصی خود به نمایش گذاشته و معرفی کنیم.

تا دهه ۶۰ میلادی، تدریس آداب و رفتار خوب، بخش جدایی ناپذیر تربیت یک کودک محسوب می شد.

مدارس عمومی و خصوصی این موضوع را به عنوان بخشی از برنامه درسی جامع خود در نظر گرفته بودند، در حالیکه مدارس اشرافی در تدریس شوکت و جلال سلطنتی، زبان بدن اشرافی و آداب میز غذا تخصص داشتند.

در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی از محبوبیت برنامه های اتیکتی کم شد. اما در طی دهه های ۸۰، ۹۰ و تا امروز مجدداً علاقه به ارزشهای سنتی بیدار شده است.

این علاقه مندی همراه با رقابت شدید در حیطه کسب وکار، باعث مطرح شدن اتیکت به عنوان ابزاری حیاتی شده که یک مزیت رقابتی را برای افراد و کسب و کارها به ارمغان می آورد.